Minderjarige kinderen en voorkomende paspoort perikelen

Het mooie weer heeft zijn intrede gedaan en de zin om op vakantie te gaan, is bij velen inmiddels duidelijk aanwezig. Met de zomervakantie in het vooruitzicht, merk ik in de praktijk dat er bij gescheiden ouders en bij ouders waarvan de relatie is verbroken, vragen ontstaan. Deze vragen zien veelal op de toestemming van de andere ouder voor het aanvragen van paspoorten en identiteitsbewijzen voor de kinderen en op de toestemming voor een vakantie met de kinderen naar het buitenland. Paspoort en identiteitsbewijs Om naar het buitenland te kunnen reizen, dient iedereen, dus ook een minderjarige, te beschikken over een geldig paspoort of identiteitsbewijs. Bijschrijvingen van kinderen in het paspoort van ouders, zijn niet meer geldig. Daarnaast is het ook binnen de landsgrenzen raadzaam om over een geldig bewijs te beschikken, gelet op de identificatieplicht voor personen van 14 jaar en ouder. Aanvraag Kinderen in de leeftijd van 0 tot 18 jaar hebben schriftelijke toestemming van beide ouders nodig om een paspoort aan te vragen. Voor het aanvragen van een identiteitsbewijs geldt dat een kind tot 12 jaar toestemming nodig heeft. Indien een van de ouders niet instemt met de aanvraag, dan kan de andere ouder zich op grond van artikel 1:253a BW en met behulp van een advocaat tot de rechtbank wenden. De ouder kan dan aan de rechter vragen om aan hem/haar vervangende toestemming te verlenen voor het aanvragen van het benodigde document. Indien de rechter het verzoek toewijst, dan kan de ouder alsnog het document aanvragen. Overigens kan de rechter daarbij de territoriale geldigheid van het paspoort beperken, hetgeen in het paspoort wordt aangetekend. De rechter zal het verzoek slechts afwijzen indien daarvoor een gegronde reden aanwezig is. Toestemming voor vakantie naar het buitenland Ouders die gezamenlijk het ouderlijk gezag over hun minderjarige kind uitoefenen, zijn verplicht om elkaar over en weer te informeren. Tot deze informatieplicht behoort ook het informeren van de andere ouder over een vakantie. Zo behoort de achterblijvende ouder te weten waar het kind tijdens de vakantie verblijft en ook welke periode het kind op reis gaat. Veel ouders zullen geen punt maken van de vakantie van hun kind(eren). Dit kan echter anders zijn wanneer er een vermoeden bestaat dat het geen vakantie betreft, maar een permanente wijziging van de verblijfplaats van het kind. Om die reden moet de achterblijvende ouder, formeel gezien, instemmen met deze reis. Wanneer ouders geen overeenstemming bereiken over de vakantie van het kind, dan kunnen zij wederom op grond van artikel 1:253a BW en door tussenkomst van een advocaat dit geschil voorleggen aan de rechter. De ouder die de vakantie wenst, kan aan de rechter een verzoek doen tot vervangende toestemming voor de vakantie. De andere ouder kan de rechter verzoeken om te bepalen dat het kind niet met de andere ouder op reis mag. Problemen voorkomen Om kinderontvoering zoveel mogelijk te voorkomen, controleert de douane tegenwoordig strikt op minderjarige kinderen die naar het buitenland reizen. Indien het kind met een van de ouders reist of het kind een andere achternaam draagt dan de ouder in wiens aanwezigheid hij reist, zal de douane het kind niet zonder meer laten uitreizen. Mocht u voornemens zijn om zonder de andere ouder naar het buitenland te reizen met uw minderjarige kind, dan raad ik u aan om in ieder geval de noodzakelijke documenten mee te nemen waaronder de toestemmingsverklaring van de andere ouder.