Shop till you drop; val in parkeergarage

Waar het gezegde “Shop till you drop” precies voor staat wordt niet geheel duidelijk als je dit intypt bij Google. De letterlijke vertaling is natuurlijk “shoppen tot je erbij neervalt”. Heeft u het zelf al wel eens aan den lijve ondervonden? De auto staat in de parkeergarage en na een vermoeiende dag winkelen loop je met tassen en al, autosleutels en het parkeerticket in de hand naar binnen. En in parkeergarages is het altijd uitkijken geblazen. Mensen lopen op allerlei manieren tussen de auto’s door om via een zo kort mogelijke route bij hun eigen auto te komen. Ondertussen rijden er ook nog auto’s achteruit de vakken uit of rijden ze net wat te hard naar de uitgang. Het is vaak donker in garages en een ongeluk zit in een klein hoekje. Voor je het weet mis je een opstapje of obstakel en daar lig je dan; letterlijk shoppen tot je erbij neervalt…...

Valt de eigenaar van de parkeergarage wat te verwijten?

Begin april heeft de kantonrechter van de rechtbank ’s-Gravenhage een uitspraak gedaan over de vraag of de eigenaar van een parkeergarage wat te verwijten valt bij een val in een parkeergarage. In de parkeergarage waar het in deze procedure om ging waren er verhoogde wandelpaden voor de voetgangers die de garage binnen kwamen. Dit houdt in dat de voetgangers niet over het lager gelegen rijgedeelte van de auto’s hoeven te lopen. Volgens de eigenaar van de garage juist bedoeld om de veiligheid van de voetgangers te verhogen. Het rijgedeelte van de auto’s was van grijs beton terwijl de verhoging voor de voetgangers zwart van kleur was. In de parkeergarage waren daarnaast zebrapaden voor de voetgangers aangebracht. Twee vriendinnen parkeren hun auto in de ochtend in de parkeergarage. In de middag keren de twee vriendinnen terug om hun auto op te zoeken. Vanuit het trappenhuis komen zij de parkeergarage binnen. Eén van de vriendinnen struikelt over de zwart geschilderde verhoging. De betreffende dame loopt een gebroken bovenarm op. Zij stelt de eigenaar van de parkeergarage aansprakelijk. Ter onderbouwing van de aansprakelijkstelling stelt zij dat zij vanuit het fel verlichte trappenhuis de schaars verlichte garage is ingelopen. Hierdoor kon zij het obstakel niet goed zien waardoor ze is gestruikeld en ten val is gekomen.

Wie eist bewijst!

De kantonrechter stelt voorop dat iedereen zijn eigen schade moet dragen tenzij er wettelijke gronden zijn om een derde met die schade te belasten. In Nederland geldt de bewijsregel wie eist bewijst. De kantonrechter is van oordeel dat de dame in dit geval alleen heeft aangevoerd dat er een groot verschil in lichtintensiteit was tussen het trappenhuis en de parkeergarage. Dit is volgens haar de oorzaak van de val geweest. Immers, zij heeft daardoor het obstakel niet gezien. De kantonrechter is van mening dat uit niets blijkt dat de betreffende garage niet voldeed aan de eisen. Er is namens mevrouw niet gesteld dat er voor parkeergarages normen bestaan waar de verlichting aan moet voldoen en er is ook niet gesteld dat deze garage niet aan die normen voldeed. De verlichting werkte die dag naar behoren. De kantonrechter overweegt dat je in het algemeen kunt zeggen dat het een bekend verschijnsel is dat wanneer je van buiten een ondergrondse parkeergarage in komt het vaak donker is. Zo wordt dit ervaren. Je moet even wennen aan de omstandigheden en daarbij de nodige voorzichtigheid betrachten. De kleurverschillen tussen het wegdek en het voetgangersgedeelte in de parkeergarage is volgens de kantonrechter voldoende duidelijk. Daarbij neemt de kantonrechter ook in overweging dat de mevrouw na het parkeren van de auto de garage heeft verlaten. Toen heeft ze de situatie in de garage ook al kunnen zien. Bij terugkomst had mevrouw daarop bedacht moeten zijn. Ze had moeten weten dat er sprake was van een hoogteverschil. De kantonrechter is daarom van oordeel dat het de eigenaar van de garage niet verweten kan worden dat er een gevaarlijke situatie in het leven is geroepen. Tot slot overweegt de kantonrechter dat namens de mevrouw te weinig is aangevoerd om te kunnen controleren of de opstal (de parkeergarage) wel voldeed aan de daaraan te stellen eisen. De kantonrechter geeft hier eigenlijk een hint. Het kan best zo zijn dat de betreffende parkeergarage niet voldeed aan alle eisen die je daaraan kunt stellen, maar als je dit soort omstandigheden niet aanvoert en ter beoordeling aan de rechter voorlegt, dan kan de rechter dit ook niet toetsen. Het is dus niet alleen opletten als je parkeergarages binnenwandelt, maar het is ook opletten als je procedeert. Zorg dat je de rechter voldoende aanknopingspunten geeft om een gewogen oordeel te kunnen geven! Foto: Fotolia