De Staat aansprakelijk voor rechterlijke dwaling?
12 mei 2014 Ondernemingsrecht AK Advocaten
N.b. Dit artikel is meer dan een jaar geleden voor het laatst gewijzigd. De informatie kan verouderd zijn.
In een eerdere blog liet ik mijn gedachten gaan over een proceskostenveroordeling ten laste van de Staat als in een hogere instantie blijkt dat een lagere rechter een evidente fout heeft gemaakt. In een recente uitspraak heeft de Hoge Raad een verzoek daartoe afgewezen. Niet verrassend, want de Staat was zelf geen partij in die procedure.
Toch was de casus in die zaak schrijnend. Door een bedrijf was het faillissement van een privé persoon aangevraagd. De rechtbank wees de vordering af en het bedrijf ging in hoger beroep. Na de mondelinge behandeling van het beroep kwamen partijen tot een schikking. Een dag voor de geplande uitspraak vroegen beide partijen aan het Hof om geen uitspraak te doen en de zaak tegen de privé persoon als ingetrokken te beschouwen. Dat bericht werd onjuist behandeld en de volgende dag werd het faillissement van de privé persoon uitgesproken. Ik werd tot curator benoemd. Er volgde een ongekend staaltje bureaucratie: het Hof erkende onmiddellijk dat het oordeel niet uitgesproken had mogen worden en dat men dus een fout had gemaakt . Het oordeel simpel "doorscheuren" was er echter volgens het Hof niet bij: de persoon moest maar in cassatie bij de Hoge Raad.....
De uitkomst laat zich raden: het faillissement werd door de Hoge Raad vernietigd. De gefailleerde was inmiddels wel € 6000,00 armer aan een dure cassatie advocaat en faillissementskosten.
Een schrijnend voorbeeld van voortbouwende rechterlijke dwaling in civilibus: de ”aandelen”lease affaire. Uitgelegd in minder dan 45 minuten.
https://www.youtube.com/watch?v=TP4DktreZO4
Hoe circa 98% van de gedupeerden werden afgeserveerd met een kwijtschelding voor onbewezen en onaannemelijke restschulden en manipulatie rondom de ”zorgplichtschending”