Duurzame energie en staatssteun; nieuwe ontwikkelingen, nieuwe kansen

Wordt de overheid noodgedwongen minder groen? Gaan bedrijven dat compenseren? De Europese Commissie heeft een tweetal nieuwe richtlijnen geïntroduceerd. Weliswaar zijn de hierna te noemen richtlijnen niet bindend, maar ze worden wordt door de Europese Commissie gehanteerd om gevallen van staatssteun die aan haar worden voorgelegd te beoordelen. De eerste richtlijn heeft als uitgangspunt dat directe financiële ondersteuning voor duurzame energie vanuit de overheid (staatssteun) tot een minimum moet worden beperkt. De tweede richtlijn is erop gericht om alternatieve vormen van energie concurrerend te maken. Concreet betekent dit -als we de Europese Commissie volgen- het einde van het subsidiëren van energie die met zonnepanelen en windmolens wordt opgewekt. Deze moet blootgesteld worden aan marktprijzen. Het accent mag volgens de Europese Commissie niet liggen op subsidies voor het produceren van duurzame energie (met zonnepanelen, windmolens e.d.), maar aan bedrijven die hun focus leggen op nieuwe productiemethodes.

Duurzame energie en subsidiebeleid

Feitelijk lijkt er sprake te zijn van een verlegging van het subsidiebeleid. Ratio achter het verleggen van het accent is dat subsidies voor het produceren van energie de interne markt beïnvloeden. Met de subsidie op nieuwe productiemethodes wordt innovatie gestimuleerd. Het is de vraag hoe de markt van energieproducenten, toch een grote markt, zal reageren, immers het produceren van bijvoorbeeld windenergie kost nog steeds meer dan het oplevert. De verliezen worden gecompenseerd door de overheid, die de afgelopen twintig jaar al miljarden euro’s heeft geïnvesteerd in windmolens. Nieuwe ontwikkelingen dus, met zeker nieuwe kansen voor bedrijven die hun focus richten op nieuwe productiemethodes. Het is even afwachten wat het effect zal zijn op het functioneren van de energiemarkt.