Interview – Achter de toga: wie is Frans?

Hij staat met zijn hoofd prominent op de homepage van AK Advocaten. Een vrolijke verschijning. Maar achter dat vrolijke voorkomen gaat een consciëntieus iemand schuil, die goed weet wat hij wil en daar volle bak voor gaat. In deze editie van ‘Achter de toga’ is Frans van Meer aan het woord. Frans is arbeidsrechtadvocaat, fitnessfreak en, samen met collega Jeroen van Kollenburg één keer per jaar de Peter Pannekoek van kantoor.

Frans, hoe ben jij eigenlijk advocaat geworden?

“Nou dat is wel een grappig verhaal. Want kennelijk heb ik toen ik heel klein was al tegen een buurman die advocaat was geroepen dat ik ook advocaat wilde worden. Ik kwam hem regelmatig tegen als ik uit school kwam en hij de hond aan het uitlaten was. Dan fietste ik even met hem mee en vertelde hij wat hij die dag allemaal gedaan had. Dat vond ik blijkbaar zo fascinerend en intrigerend dat ik dat ook wilde gaan doen. Dit stond mij eigenlijk niet meer zo bij, maar vele jaren later, ik was inmiddels advocaat, sprak ik zijn vrouw en zij wist het nog.”

Wat Frans zo aan de advocatuur intrigeerde weet hij niet meer precies, maar zijn fascinatie voor het vak is nooit meer weggegaan. Frans: “Ook op de middelbare school bleef het recht mij triggeren, bijvoorbeeld bij een vak als maatschappijleer. Dus besloot ik na mijn eindexamen in Tilburg rechten te gaan studeren. Vervolgens ben ik in 2008 bij AK het vak ingerold en ‘the rest is history’.”

Meer over Frans

Hoe ben je bij AK terechtgekomen?

“Ik kende het kantoor al, want ik kom oorspronkelijk uit Etten-Leur. Omdat ze op dat moment geen vacatures hadden, besloot ik een open sollicitatie te sturen. Hierop liet kantoor weten geen plek te hebben, maar mij toch te willen uitnodigen voor een gesprek. Daarop volgde een tweede en uiteindelijk ook een derde gesprek. Het klikte zo goed dat ik toch mocht beginnen. Eerst nog als juridisch medewerker, maar al snel werd ik beëdigd als advocaat-stagiair.”

In eerste instantie werd Frans breed ingezet en hield hij zich ook met vastgoedrecht en strafrecht bezig, inmiddels is hij al een hele tijd gespecialiseerd in het arbeidsrecht. Samen met zijn collega’s staat hij vooral werkgevers bij.

Wat trekt je daarin aan?

“AK is met een aantal secties een echt ‘ondernemersgericht’ kantoor. Daardoor werken wij veel met HR-professionals. Zij weten in het algemeen zelf heel goed hoe alles werkt en komen alleen met lastige en complexe vraagstukken bij ons. Zaken waar ze zelf niet uitkomen. Dat maakt ons werk interessant en uitdagend. Daarnaast vind ik het leuk om over een langere periode een band op te bouwen met onze klanten en echt hun sparringpartner te kunnen zijn.”

Wat drijft je als advocaat?

“Ik houd heel erg van de dynamiek van onze praktijk. Het arbeidsrecht is heel snel. Als het bijvoorbeeld gaat om een ontslag op staande voet, moet je direct alles uit je handen laten vallen. Dossiers liggen bij ons ook altijd relatief kort op de plank. Dat vind ik fijn. Ik kan echt met bewondering kijken naar mijn collega’s van de sectie Letselschade, die soms wel 10 jaar met een zaak bezig zijn. Ik houd van de korte klap. Snel een zaak eigen maken, een praktische oplossing vinden, daarover onderhandelen en door. Zeker werkgevers, maar ook werknemers, zijn binnen het arbeidsrecht vaak meer gediend met een praktische oplossing. Een procedure kost dan toch te veel tijd en energie.

Over procedures gesproken: deze interviewserie heet ‘Achter de toga’. Heb jij een eigen toga?

“Nee, ik heb geen eigen toga. Als ik een zitting heb gebruik ik altijd de toga van kantoor. Daar heb ik trouwens nog wel een grappig verhaal over. Ik had eens een zitting bij het Gerechtshof en moest kort van tevoren nog even snel naar het toilet. Mijn toga legde ik op de wastafel, niet wetende dat de kraan op een sensor werkte. Toen ik van het toilet kwam was mijn toga dus klétsnat.” Lachend: “De blik van de raadsheren toen zij mij in die natte toga in de zittingszaal zagen zal ik niet snel vergeten.”

Frans, ter afsluiting: wat doe je naast je werk om te ontspannen?

“Ik ben een enorme voetballiefhebber. Ik sta sowieso iedere zaterdag bij mijn zoontje langs het veld, hij is 5 en voetbalt nu bij de mini’s. En ik ga ieder jaar met mijn beste vriend een weekend naar Londen om daar voetbalwedstrijden te bekijken. Het liefst gaan we dan naar kleinere, echt Engelse clubs. Het is mooi om te zien hoe hun fans het voetbal beleven. Verder sport ik zelf ook graag en heel fanatiek. Zo fitness ik 4 à 5 keer in de week. Ik maak daarmee mijn hoofd leeg en probeer mijzelf steeds een beetje verder te pushen. Omdat ik daar zoveel energie insteek, vind ik het ook belangrijk om mijn voeding daarop aan te passen. Dat betekent dat ik zelf mijn lunch meeneem naar kantoor, al mijn eten weeg en uitreken hoeveel calorieën ik binnenkrijg. Op kantoor moeten ze daar altijd heel erg om lachen. Ze zeggen wel eens gekscherend dat ik alleen maar rijst, kip en broccoli eet.”

Die collega’s die grapjes over zijn eetgewoonten maken, kan Frans dan wel weer ieder jaar een beetje terugpakken. Samen met zijn collega Jeroen schrijft hij voor het jaarlijkse kerstdiner namelijk altijd een kerstverhaal. Frans: “Dat is eigenlijk gewoon een ‘roast’ van alle collega’s. Daarin proberen Jeroen en ik, net als in ons werk, altijd een beetje de randjes op te zoeken. Wij vinden dat altijd erg leuk om te doen, en gelukkig kijken de collega’s er ook altijd naar uit.”

Ik heb een vraag aan Frans