Tussenstand normen voor windparken

Op 30 juni 2021 deed de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) een belangrijke uitspraak over windparken. Bij de totstandkoming van de normen voor windparken voor onder meer geluid en slagschaduw had een milieueffectrapport (MER) moeten worden opgesteld en dat is niet gebeurd. Deze normen zijn opgenomen in het Activiteitbesluit milieubeheer en de Activiteitenregeling milieubeheer. Totdat een MER is opgesteld, mogen deze normen niet worden toegepast. Er gelden voorlopig dus geen normen meer voor onder andere geluid en slagschaduw van windturbines.  Dit leest u terug in dit blog.

De uitspraak heeft nogal wat stof doen opwaaien. Betekende de uitspraak dat het stoplicht op rood stond voor windparken, totdat het MER is opgesteld? Inmiddels is hier meer duidelijkheid over. In dit blog ga ik hierop in.

Vernietiging omgevingsvergunning als normen worden gebruikt

Op 28 juli 2021 heeft de Afdeling uitspraak gedaan over de omgevingsvergunning voor het windpark Goyerbrug in Houten. De Afdeling heeft de omgevingsvergunning van het windpark vernietigd. Reden hiervoor was dat de gemeente er bij de verlening van de omgevingsvergunning vanuit was gegaan dat de exploitant zich aan de wettelijke normen voor windparken zou houden. Deze normen blijven aanleiding van de uitspraak van de Afdeling van 30 juni 2021 voorlopig echter buiten toepassing. De ruimtelijke aanvaardbaarheid van het windpark moet dan ook opnieuw worden beoordeeld.

Duidelijk is dus dat, als de wettelijke normen voor windturbines toch worden gebruikt, de omgevingsvergunning zal sneuvelen.

Maatwerk

De uitspraak van 30 juni 2021 heeft niet tot gevolg dat alle windparken voorlopig on hold staan. Nu de normen voor onder andere geluid en slagschaduw niet meer gelden, zal het bevoegd gezag hiervoor zelf een beoordeling moeten maken. Als er een omgevingsvergunning wordt verleend of een bestemmingsplan wordt vastgesteld voor een windpark, zullen hierin normen voor onder andere geluid en slagschaduw moeten worden opgenomen. Deze normen zullen zorgvuldig gemotiveerd, actueel en situatiespecifiek moeten zijn. Het bevoegd gezag kan zowel strengere als soepelere normen stellen (beleidsruimte).

Doordat het bevoegd gezag zelf normen kan vaststellen, bestaat er meer ruimte voor maatwerk. Zo kan bijvoorbeeld de locatie worden meegewogen, ligt deze bijvoorbeeld dichtbij woningen of juist niet. Verder kunnen aspecten zoals de nabijheid van andere windturbines (geluidscumulatie), laagfrequent geluid, enzovoorts, worden meegenomen.

Kortgeleden heeft de Afdeling een oordeel geveld over het windpark Elzenburg – de Geer. De gemeente had voor dit windpark strengere normen opgenomen in de omgevingsvergunning. Omdat er niet is aangesloten bij de wettelijke normen, ging de omgevingsvergunning op dit punt niet onderuit. De normen hadden volgens de Afdeling echter ook in het bestemmingsplan moeten worden opgenomen. Daarnaast bestonden enkele strijdigheden met de provinciale regels. De besluitvorming blijft daarom alsnog niet in stand.

Conclusie

Het feit dat de normen voor windparken voorlopig niet mogen worden gebruikt, betekent niet dat de besluitvorming over windparken stil hoeft te staan. De uitspraak Elzenburg – de Geert toont aan, dat gemeentes, provincies en het Rijk zelf aan de slag kunnen met maatwerk. Bevoegde gezag kunnen hun besluiten zo beter aan laten sluiten op de specifieke situatie. Een mooie kans dus. Ook voor de omwonenden biedt dit kansen. Er bestaat bijvoorbeeld meer ruimte voor onderling overleg en afstemming.

Ik wijs er tot slot op dat de normen alleen gelden voor windparken vanaf 3 windturbines.

Vragen?

Wil je meer weten over dit onderwerp? Neem dan nu contact met mij of één van mijn collega’s van de sectie vastgoed- en omgevingsrecht op. Wij staan voor je klaar en helpen je graag.

Neem contact op