Vanaf 1 januari 2014 mogen letselschadeadvocaten gedurende vijf jaar gaan
experimenteren met no cure no pay. Hiermee wordt een uitzondering gemaakt op het algemene verbod voor advocaten om hun honorarium afhankelijk te maken van de uitkomst van de door de advocaat geleverde bijstand.
Het experiment geldt voor vijf jaar. Op basis van deze regeling kunnen mensen die niet in aanmerking komen voor gefinancierde rechtsbijstand (maar de advocaatkosten niet zelf kunnen betalen) toch toegang krijgen tot het recht. Dit is het uitgangspunt van de regeling no cure no pay in letselschade.
Hoe werkt de no cure no pay afspraak?
Mensen kunnen vanaf 1 januari jl. met een letselschadeadvocaat afspreken dat zij de advocaatkosten niet hoeven te betalen als de zaak niet gewonnen wordt. De advocaat mag in ruil daarvoor een hoger uurtarief (maximaal een dubbel honorarium, 200%) afspreken indien de zaak uiteindelijk wel tot een positief resultaat leidt. De totale advocaatkosten mogen voor de cliënt niet hoger zijn dan 25% van de opbrengst van de zaak. Met deze laatste voorwaarde wil de Nederlandse Orde van Advocaten voorkomen dat er onredelijk hoge vergoedingen ontstaan. Er gelden strenge
regels. Het grote voordeel van deze resultaatgerelateerde beloning is dat ook minder vermogende cliënten dus een advocaat kunnen inschakelen.
Wat zijn de consequenties voor een cliënt?
Als
letselschadeadvocaat ga je natuurlijk nadenken wat dit voor een cliënt zou kunnen betekenen. No cure no pay afspraken zullen vaak gemaakt worden bij medische kunstfouten. Dit zijn doorgaans lange en kostbare procedures waarbij het resultaat van tevoren moeilijk kan worden ingeschat. Stel nu dat je in zo’n kwestie een no cure no pay afspraak maakt, wat voor gevolgen heeft dat?
Ik heb een medische kunstfout in behandeling van een jonge cliënt, die door een foute diagnose van de arts gehandicapt is geraakt. De aansprakelijkheid is pas na 3 jaar erkend. Onderdeel van de schade was een aanpaste woning voor de ouders, zodat zij voor hun kind met al zijn beperkingen konden zorgen. U begrijpt dat dit forse schade met zich meebrengt.
Stel dat het slachtoffer uiteindelijk € 800.000,00 aan schadevergoeding krijgt. Dit zou betekenen dat ik op basis van een no cure no pay afspraak voor maximaal € 200.000,00 aan advocaatkosten in rekening mag brengen! Het aantal advocaaturen in zo’n lastige kwestie loopt snel op, zodat ik in zo’n zaak een fors bedrag zou kunnen factureren. Het zou betekenen dat een deel van de totale schadevergoeding aan mij moet worden betaald. Dit heeft als gevolg dat bijvoorbeeld de woningaanpassing niet volledig gerealiseerd zou kunnen worden! Ik acht dit niet in het belang van mijn cliënt.
Ik verwacht dan ook niet dat ik cliënten ga adviseren om een zaak op basis van no cure no pay te behandelen. Ik zou me vreselijk bezwaard voelen als ik de ouders van een cliënt met zulk ernstig letsel zou moeten vertellen dat ze een ton van het schadebedrag aan mij moeten betalen. Juist zo’n resultaat is no cure!
