28 mei: Terrassessie Arbeidsrecht
Hoe ga je als werkgever om met ‘nieuwe’ bedrijfsregels en veiligheidsbeleid? Dat bespreken we tijdens een terrassessie met onze arbeidsrechtadvocaten op 28 mei.
Hoe ga je als werkgever om met ‘nieuwe’ bedrijfsregels en veiligheidsbeleid? Dat bespreken we tijdens een terrassessie met onze arbeidsrechtadvocaten op 28 mei.
02 feb 2022 Familierecht Anoeska van Ginderen
Vanaf 18 jaar is een kind meerderjarig. Wat betekent dit voor de kinderalimentatie? De alimentatie voor kinderen vanaf 18 jaar wordt alimentatie voor jongmeerderjarigen genoemd.
Uit de wet volgt dat ouders verplicht zijn om te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie van hun meerderjarige kinderen tot de leeftijd van 21 jaar. Vanaf de 21e verjaardag van de jongmeerderjarige is er dus geen verplichting meer om bij te dragen in het levensonderhoud, ongeacht of het betreffende kind nog studeert. Uiteraard staat het een ouder wel vrij om ook na de 21e verjaardag nog bij te dragen in de kosten van levensonderhoud en studie. Hierover kan ook een afspraak in het ouderschapsplan opgenomen staan.
Moet er nu volgens de wet door ouders altijd bijgedragen worden aan het levensonderhoud van jongmeerderjarigen? Nee, niet altijd. Alimentatie is namelijk niet verschuldigd als de jongmeerderjarige geen behoefte heeft aan een bijdrage.
Alimentatie die voor het 18e jaar door een rechter is vastgesteld en op de 18e verjaardag nog van kracht is loopt automatisch door na het bereiken van de 18-jarige leeftijd. In overleg met, en met instemming van de jongmeerderjarige, kan er uiteraard wel een andere afspraak worden gemaakt over de alimentatie.
Die behoefte is er als jongmeerderjarigen niet in het eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Een jongmeerderjarige die een fulltime baan heeft, ontvangt meestal voldoende inkomsten om in het eigen levensonderhoud te voorzien. In dat geval is er geen behoefte (meer) op een bijdrage van de ouders. Een studerend kind daarentegen heeft vaak nauwelijks inkomen en kan niet in het eigen levensonderhoud en de studiekosten voorzien. Ook een kind dat niet studeert en niet (voldoende) werkt, kan niet in eigen levensonderhoud voorzien en heeft dus behoefte aan een bijdrage.
Als een jongmeerderjarige behoefte heeft aan een bijdrage zal vervolgens bekeken moeten worden hoe hoog die behoefte is. Immers, de bijdrage hoeft niet hoger te zijn dan de behoefte.
Voor kinderen jonger dan 18 jaar wordt de behoefte bepaald conform de TREMA-normen. De Hoge Raad heeft bepaald dat deze manier niet gehanteerd kan worden voor jongmeerderjarigen. Immers, de financiële situatie verandert bij het bereiken van het 18e levensjaar. Zo vervalt het recht op kinderbijslag en kindgebonden budget. Verder is de jongmeerderjarige vanaf dat moment zorgpremie verschuldigd. Daar kan wel weer zorgtoeslag tegenover staan.
Bij studerende jongmeerderjarigen wordt voor de hoogte van de behoefte aangehaakt bij de zogenaamde WSF-norm (Wet Studiefinanciering). Volgens de WSF bestaat het budget voor een student uit een normbedrag voor de kosten van levensonderhoud, een tegemoetkoming in de kosten van lesgeld dan wel het collegegeldkrediet, en de reisvoorziening.
Voor de behoeftebepaling van studerende kinderen kan in het algemeen bij de WSF-norm (normbedrag voor de kosten van levensonderhoud, vermeerderd met het verschuldigde lesgeld of collegegeld) aansluiting gezocht worden. De WSF-norm is de behoefte waarin de ouders moeten bijdragen, voor zover zij daartoe in staat zijn. Dit wordt draagkracht genoemd.
Als de ouders samen voldoende draagkracht hebben om in de behoefte van de jongmeerderjarige te voorzien, dan moeten beiden naar rato bijdragen.
Heb je naar aanleiding van dit blog vragen over de alimentatie voor een jongmeerderjarige? Ben je op zoek naar een advocaat of mediator die je kan helpen bij het wijzigen van de alimentatie? Neem dan contact op met de sectie Familierecht. AK advocaten in Etten-Leur staat voor je klaar!
Beste Anoeska,
Er wordt gesproken over behoefte van de jong meerderjarige. Maar wat wanneer een jong meerderjarige niet wil studeren en niet wil werken!? Blijf je als ouder dan verplicht te betalen tot 21 jaar? Zou geen stimulans te noemen zijn om aan het werk te gaan en de jongere zou dit mogen eisen?
Mvrgr,
Esther
Beste Esther,
In de situatie dat een jong-meerderjarige niet studeert, maar ook niet in eigen levensonderhoud voorziet door te gaan werken, dan kan dat aanleiding zijn om geen bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie vast te stellen. In artikel 1:392 lid 2 BW is bepaald dat de onderhoudsplicht voor ouders bestaat ongeacht de behoeftigheid van de jong-meerderjarige. Niettemin dient conform artikel 1:397 lid 1 BW bij de bepaling van de verschuldigde bijdrage voor levensonderhoud rekening te worden gehouden met de behoefte van de tot onderhoud gerechtigde.
Met vriendelijke groet,
Sanne Odekerken
AK Advocaten
Wat nu als het jongmeerderjarige kind alimentatie vraagt aan de moeder, terwijl de vader niets wenst te betalen maar wel draagkracht heeft. Er loopt nog steeds een procedure over de partneralimentatie die de man aan de vrouw moet betalen (maar dat niet doet). De uitkomst van die procedure is toch van belang voor het vaststellen van de draagkracht van de vrouw ivm de alimentatie die haar dochter vraagt? Mag de vrouw eisen dat rekening wordt gehouden met de draagkracht van de vader, ook als deze niet meewerkt?
Beste Anoeska,
Mijn zoon wordt over twee weken 21 jaar. Hij is tweede jaars HBO student en doet het goed. Nu heeft zijn vader de bijdrage per die datum stopgezet en kan ik dus niet meer alleen de studiekosten betalen. Mijn zoon heeft een bijbaantje, maar van dat bedrag kan hij zijn studie niet betalen. Is zijn vader niet verplicht om alsnog mee te betalen? En hoe kan ik hem daartoe “dwingen”, want hij geeft geen gehoor aan onze mails
Er is geen inzicht in de financiële situatie van mijn 18jarige dochter. Ik wil in gesprek en inzage in haar financiële situatie. Moeder weigert dit. LBIO schrijft ondertussen gewoon af ondanks het feit dat ik een klacht heb ingediend. Wat zijn nu de wettelijke voorwaarden waaraan de verzorgende ouder of het kind moet voldoen. De ouder zonder gezag is nu alleen de bank en krijgt geen informatie en moet gewoon dokken. Ik zie geen verschil tussen de alimnentatie van voor haar 18e jaar en erna.
Mijn 19 jarige zoon woont de ene week bij mij en de andere week bij zijn vader. Vader heeft deze zoon ‘op naam’ en ik ons andere kind (jonger). Bij onze scheiding, 2 jaar geleden, is in het ouderschapsplan een kinderalimentatie van € 200,- totaal overeengekomen, te betalen aan mij. Dit was al aan de lage kant. Nu is de oudste gestopt met zijn HBOstudie en werkt, €500,- per maand verdient hij. De vader vorige maand zomaar gestopt met en betalen voor de kinderalimentatie voor de oudste. Reden hiervoor was dat hij nu zelf verdient en dus volgens hem in eigen levensonderhoud voorziet.
Mijn zoon pakt in september een andere studie op. Zijn vader vindt dat, omdat hij een half jaar niet meer studeert, hij dus maar zijn deel kinderalimentatie aan mij moet betalen uit zijn salaris van € 500,-. Tegen ons kind heeft hij gezegd dat hij is gestopt met de alimentatie en er ook niet meer aan begint. Mag dit zomaar? De alimentatieregeling is beschreven in een convenant. Is niet door de rechter opgelegd.